Wie en wat is de loeiende koe?

We schrijven 1995, het ontstaan van een werkgroep op initiatief van de vakgroep Architectuur & Stedenbouw die als dialoog moet dienen tussen leerlingen en leermeesters binnen het architectuuronderwijs. 

Een werkgroep die zich doorheen de tijd verder zal ontplooien tot een genootschap der Architectuur: de loeiende koe ziet haar licht. Haar statuut ongedefinieerd. Haar mogelijkheden eindeloos. Het architectuuronderwijs dienend, treedt ze op daar waar het te kort schiet, zo niet poogt ze om de hiaten op te vullen. Een mengvorm van academische sérieux en individuele fascinaties, een werk van liefde, maar ook van overtuiging, dat tegen de achtergrond van een toenemend geglobaliseerde praktijk van architectuurproductie, de intellectuele openheid die de loeiende koe biedt, een mogelijkheid is die gekoesterd moet worden. 

Echter, bovenal zijn we een familie die zorg draagt voor elkaar. Architectuur is op vele vlakken een zeer intense richting. Wat ooit begon als domweg een studiekeuze ontwikkelt al gauw tot een heuze passie. De architectuurwereld heeft een zeer intensieve levensstijl. Wij zien het dan ook als onze taak om te voorzien in de nodige verpozing om dit alles op een gezonde manier door te komen. Om deze familie voor onze aspiranten direct tastbaar te maken, krijgen alle eerstes van dlk een meter of peter uit de tweede bachelor. Doordat zij op hun beurt ook allen een peetouder hebben, ontstaat er een kleinere architectuurfamilie. Zij zullen hen begeleiden doorheen het eerste jaar en staan klaar voor alle vragen over vakken of een babbel (of pintje) waar nodig. 

Deze familie vindt zijn thuis in het Salon. Dit knus vertrek vormt de scène voor dit alles. Een plaats voor toevallige ontmoetingen, voor geurende koffie, vurige discussies en leren van elkaar. Een plaats voor lunchlezingen, panelgesprekken of debatten. Een plaats voor het pingpong-kampioenschap, een schetsworkshop, een koebar. Een plaats om elkaar te helpen onze dromen werkelijkheid te maken.